Het is leuk om stukjes te schrijven maar ja, al die fanmail hé. Stapels post na elke editie wordt weer afgeleverd. En dan is de grote vraag, waar laat je het. Het slingert nu al een tijdje rond in huis en dan leg je het weer op de eettafel, in het raamkozijn, op het dressoir, in een la en onder de bank. Kortom, het raakt hier een beetje vol. Dus werd het idee geopperd voor een boekenkast of twee. 

Nu is alles hier zo’n beetje in huis van een Zweeds meubelbedrijfje en omdat we geen zestien weken levertijd wilden voor een simpele boekenkast was de keuze hier al snel weer op gevallen. Nu gaan die Zweden ook met hun tijd mee en kun je tegenwoordig online bestellen. Op dat moment had ik het idee dat ze het concept nog niet helemaal begrepen. Zeven dagen wachten en verzendkosten ter waarde van een Billy boekenkast. Ja, dikke doei. Ik als zunige Nederlander rijd dan zelf wel even heen en weer. 

Maar ‘even’ die Zweedse winkel in vergt dus uiterste voorbereiding, moed en een ongelooflijke wilskracht. Let op, op dit moment was ik nog steeds naïef! Dus met militaire precisie alles minutieus voorbereid. Online artikelen opgezocht, voorraad gecontroleerd, vak- en stellingnummer genoteerd. Check, check, dubbelcheck. Interne familievergadering gehouden of we de kinderen in speelland zouden droppen. Zodat wij de kast op konden zoeken, inladen, naar huis toe te rijden en dan maar hopen dat we op tijd zouden zijn om de kinderen voor sluitingstijd op te halen. G-E-N-I-A-A-L vond ik zelf. Vrouwlief klaarblijkelijk niet?! 

Daar gingen we dan, nog steeds met frisse moed reden we de parkeerplaats op, op zoek naar dat enige overgebleven plekje. Blijkbaar waren er veel mensen die exact hetzelfde als wij hadden bedacht, verzendkosten….pffff….domme Zweden!

Terwijl we naar de winkel liepen begon het al goed, een mooie bel gevolgd door een vriendelijke vrouwenstem ‘Heeft u geen zin om in de rij te staan en heeft u minder dan 16 artikelen. Maak dan gebruik van de zelfscan kassa’. Hoppa, onze snelle actie ging nog sneller goed komen. We hadden er zin in.

En toch ging het gruwelijk mis. We waren de roltrap nog niet af en mijn vrouw staarde al naar het eerste uitgestalde woonkamertje en viel in katzwijm voor die leuke kussentjes. Ik moest ze dus proberen om bij de les te houden, maar om ze nu met de vlakke hand in het gezicht te slaan in een overvolle winkel vond ik net iets te ver gaan, dus heb ik haar maar aan haar haren meegesleurd naar het restaurant voor het gratis kopje thee op onze familycard om weer op adem te komen.

Vanaf daar is alles wazig. Ik weet niet of en wat er in Zweedse thee zit, maar op de een of andere manier stond ik twee en een half uur later met twee winkelwagentjes voor de kassa. En nee, geen zelfscan kassa want deze jongen had 17 artikelen! Ja, inderdaad dat was er één teveel. En ja, nu ik het zo zelf opschrijf bedenk ik me ook dat ik per winkelwagen door die kassa had kunnen lopen. MAAR DAAR HEB IK NU NIETS MEER AAN HE. Gelukkig stonden wij achter een ander stel die had besloten om alles in huis te gaan vervangen. Mensen die tegelijkertijd met ons aankwamen en wel de zelfscan kassa hadden genomen waren al thuis hun kasten in elkaar aan het zetten.

Nee, die verzendkosten heb ik lekker bespaard, daarvoor in de ruil heb ik nu een snijplank, nieuwe gordijnen, een rugtas, een t…….