Ik weet niet hoe het komt maar ik heb ineens de behoefte om mezelf te uiten. Het lijkt wel ergens een klein stemmetje te zijn die me dit influistert. Agh, wie ben ik dan om me er tegen te verzetten. Dus wil ik bij deze uiten dat ik trots ben op mijn vrouw. Dat ben ik al sinds ze twee kinderen op de wereld heeft gezet maar nu is er nog een nieuwe reden bij gekomen. Ze is namelijk heel hard aan de opruim! En het mooie is, het zijn niet mijn spullen, maar die van haar. Ik zal even bij het begin beginnen.

Er is blijkbaar een of andere Japanse opruimgoeroe die een boekje heeft geschreven over opruimen en die is wereldwijd gehypet. Nu krijg ik altijd een beetje jeuk als er iets gehypet wordt. Zeker als het een dun boekje is waar het zogenaamde eureka moment in wordt gedeeld. Zo was er ooit een Sonja Bakker die ook erg werd gehypet. Iedereen viel af en het enige dat steeds dikker werd was haar bankrekening. Moet zeggen dat ik nu nog weinig mensen hoor die aan het Sonja Bakkeren zijn, maar dat terzijde. Zij is binnen. Misschien is het een stuk jaloezie en moet ik zelf ook eens zinvolle verhalen gaan schrijven.

Toen ik op de agenda van onze maandelijkse familievergadering het puntje project opruim ala Japans idee zag staan was ik uiteraard erg sceptisch en heb dit ook richting de projectleider (lees mijn vrouw) duidelijk geventileerd. Toen ik hoorde dat ik zelf (in eerste instantie) niet hoefde op te ruimen ging ik al wat meer achterover zitten. De gedachte is namelijk dat ik vanzelf ook mijn spullen zou gaan opruimen nadat ik het succes had gezien van haar opruimwoede. Nou, dat was uiteraard een dikke binnenpret. Ondanks dat ze dit niet wist zijn mijn vrouw en ik een perfect koppel. Zeg maar een echte Yin en Yang. Zij ruimt op, ik maak er een puinzooi van. Zij gooit weg, ik bewaar alles. Zij raakt nooit wat kwijt, ik ook niet alleen kan ik me tijdelijk niet goed meer herinneren waar ik het als laatste heb neergelegd.

Maar terugkomend op de vergadering, waarin uit de doeken werd gedaan hoe het project in zijn werking zou gaan (niet dat ik erg goed heb opgelet, want het EK voetbal was op tv). Het principe van het opruimen zijn hoofdzakelijk twee dingen. 

  1. Alles wat je niet gebruikt gooi je weg (zie je hoe verrekte simpel het is om een succesboekje te schrijven)
  2. Je bergt je spullen anders op zodat je meer overzicht heb (echt, hoe krijgt deze dame het verzonnen, ik moet gewoon veel simpeler gaan denken)

Het boekje en het verhaal was geloof ik meer dan twee dingen maar ik trek graag snelle conclusies.

Maar ik vond het prima, gooi alles er maar lekker uit wat je niet gebruikt (het is nog nooit zo druk geweest op de Facebook pagina van Verkoophoek Alblasserdam). De kasten raken steeds leger en ik heb nu zelfs ook ruimte in een kledingkast gekregen! Dus ja, ik moet eerlijk zeggen dat ik trots op haar ben dat ze het zo goed doet. ‘Eindig je dan echt helemaal zonder enige kanttekening?’ Nee, dat natuurlijk niet. Er was namelijk ook nog een tweede puntje, namelijk je spullen anders opbergen. 

Helaas heb ik een vrouw die heel rigoureus te werk gaat. Ken je die onzin die supermarkten wel eens uitvoeren, dat ze de hele winkel omgooien en echt elk product wat de afgelopen vijf jaar op hetzelfde plekje heeft gelegen ineens heel ergens anders ligt? En dat dan met alle producten! Nou dat, maar dan in je eigen keuken. Om gek van te worden!