Er zijn nog maar een paar dingen in mijn leven die ik niet begrijp. Dat is de Haagse politiek, tijdreizen, kwantumfysica en…..huishoudfolie. Misschien is het omdat ik een man ben, maar van dat spul snap ik dus echt he-le-maal niets.

Waarschijnlijk heb je het ook wel in je keuken. Grote kans dat het dan ligt naast de aluminiumfolie, diepvrieszakjes, bakpapier en vuilniszakken. Van die dingen begrijp ik de werking en het nut. De naam zegt het eigenlijk al. Vuilniszakken gebruik je om het vuilnis in te doen. Bakpapier gebruik je om iets op te bakken. Diepvrieszakjes gebruik je om iets in te diepvriezen. En aluminiumfolie is heel mooi dun glinsterend folie van aluminium. 

En dan heb je dus ook nog huishoudfolie. Nu kan ik met een gerust hart zeggen dat ik geen ster ben in het huishouden, maar ik snap dat het geen folie is waar je het huishouden in doet. Dan is zo’n rol veelste weinig. Nee, ik heb het dus opgezocht op Wikipedia en daar staat:
“Huishoudfolie is een folie van kunststof, doorgaans polyetheen, die wordt gebruikt om eten af te dekken om het tegen uitdrogen te beschermen als het wat langere tijd moet worden bewaard…”

Nou, logisch en simpel dus. Natuurlijk wist ik dat wel, alleen de grote vraag is. Hoe Krijg Je Die Plakkerige Folie Normaal Van De Rol Af? Ben ik echt de enige die er problemen mee heeft? Het is mij namelijk nog nooit zonder EHBO doos, bloeddruk verlagende pilletjes of met lichtelijke stem verheffende emotionele momenten gelukt om een normaal stukje van die rol af te krijgen.
De rol zit in een kartonnen doosje met een héle handige kartelrand. En ja, dat is die kartelrand waar ik wel de helft van mijn duim mee afsnijd maar het on-mo-ge-lijk mee is om een stukje plastic door te snijden. Heel soms lukt het om een stukje folie (bloedvrij) af te snijden maar dat is dan nooit meer dan de helft. De resterende helft met woedende krachten afscheuren is gewoon niet te doen. 

Dan knip je het toch gewoon met een schaar af! Ja, dikke doei, wat dacht je zelf. Probeer maar eens een stukje van die rol af te peuteren, het daarna netjes af te rollen, dan met je ene hand een puntje van de folie vast te houden, het andere stukje tussen je tanden geklemd. En dan met een schaar proberen door de folie heen te komen. Jippie, wat een feest. Dan heb je een stuk huishoudfolie!!! Maar zodra ik dan ga springen en juichen om het te vieren valt het stukje folie uit mijn mond. En op de een of andere manier vind de folie zichzelf heel erg lief. Dus gaat hij zichzelf helemaal op krullen en tegen zichzelf aanplakken zodat ik weer eindig met een onbruikbaar stuk polyetheen.

Gelukkig heb je ook nog van die apparaten die je tegen je keukenmuur aan kunt schroeven. Daar leg je gewoon de rollen in en met een vlijmscherp mesje snijdt je zo whoopieeeee een stukje af. Ja, op de TV misschien. Zie je het al voor je, gaten boren in mijn mooie tegeltjes, uiteraard precies op de plek waar net een waterleiding loopt. Na de lekkage verholpen te hebben constaterend dat mijn waterpas een slokje teveel op heeft zodat ik tegen een plastic apparaat aan kijk waarvan de fabriek blijkbaar alleen nog maar de potjes kleurenverf ‘Lelijk’, ‘Superlelijk’ en ‘Foeilelijk’ had liggen.

Nee, met die alsmaar stijgende zorgkosten laat ik het spul liever links liggen. Het eten wat hier overblijft krijgt twee bestemmingen. Dat zijn de wormen in mijn tuin en mijn wijwetenzogenaamdnietmeerhoeweeierenmoetenleggenmaarwezijnnogwelveelvratende kippen.