Even iets rechtzetten. In het vorige blogbericht van je moeder begint ze met ‘Blije kippenpapa’, hierin beticht ze mij dat ik net zo blij met de kipjes zou zijn als die twee stuiterballen. Maar dat is uiteraard niet het geval. Er wordt hier gewoon niet naar me geluisterd. Ik dacht dat ik het minder zwaar zou krijgen met tijdelijk een vrouw minder in huis, maar dat viel even tegen.

Kijk, ik vind het prima om kipjes te hebben. Gewoon drie van die grote oranje legbatterijen. Lekker functioneel, dagelijks een eitje, te dik om weg te vliegen en de katten kijken er niet naar om. Nee, wat doen we.

We nemen kippen die niet groter zijn dan een dikke merel, die af en toe een ei leggen ter grootte van een chocolade paasei en ze zien eruit als tussendoor snack voor de buurtkatten. Zoek de verschillen!

En tot die conclusie van de buurtkatten kwam je moeder stiekem ook wel hoor, alleen durft ze het niet toe te geven. Kijk, in de afgelopen jaren hebben we een kippenresort gebouwd waar je u tegen zegt. Een overdekt nachthok. En dan bedoel ik een nachthok met een dakje IN een gebouw met een dak. Dus zeg maar dubbelop. Deze is voorzien van een automatisch open en sluitsysteem (inderdaad, eigen belang zodat ik niet diegene bent die om 3 uur ’s nachts uit bed wordt geschopt omdat ze weer eens zijn vergeten het kippenhok dicht te doen en bang zijn dat ze worden opgegeten door een van de ratten). De kippen hebben gewoon hun eigen zonnepanelen op hun dak liggen. Nieuwste van het nieuwste model. Die twee die daarop liggen, leveren driekwart van de negen die op mijn dak liggen. Kortom, gekheid ten top. Ik denk dat ik wel twee Tesla’s per dag op kan laden met de stroom die die dingen opwekken.

Maar ja, nu zitten ze dus als Whiskas McNuggets op een stokje te bibberen voor die harige beesten in de omgeving. Dus er is een tussen’oplossing’ bedacht. Het overdekte resort is voorzien van extra sluitsystemen (lees draadgaas hekje en een beetje vogelnet beschermingsdoek) waardoor de kippen de eerste tijd nog even daar kunnen wennen en groeien…. wat mama niet weet is dat ze niet verder gaan groeien. Ja, die kam op hun kop misschien, maar ze worden niet groter dan een McChicken.

Dus papa, oplossingsgericht als hij is, stelde voor om ze misschien in de overdekte ren te zetten, die hij nog veel langer geleden speciaal heeft gebouwd voor de toenmalige kippen. Je weet wel, dat hok van 10 bij 15 meter voor die drie legkippen die uiteindelijk zogenaamd te klein was en mochten ze anders echt niet naar buiten om de tuin te slopen verblijf. Dat hok is nu het domein van Woezel het Konijn. 15 jaar oud, stokdoof en zwaar dement. Mijn idee, zet die vijf ChickenWings in dat hokje, hebben ze voldoende bewegingsvrijheid, stoere kater die daarin komt. Van alle gemakken voorzien, want ja… het is een kippenhok. Deurtje om binnen te komen in plaats van jezelf op te hangen aan haakjes gefrabiceerd vogelnet beschermingsdoek.

Maar nee, mama is bang dat Woezel, je weet wel dat demente stokoude en stokdove konijn ze iets aan gaat doen. Dus mama’s wil is wet.

Dus het computer-camera-systeem is niet om niets te hoeven missen, het is een geavanceerd beveiligingssysteem met bewegingsdetectoren die bij het minste geringste gevaar alarm wekt. En eerlijk is eerlijk, om te zien hoe de buurtkatten gezamelijk rondom het kampvuur zitten en te genieten van hun Bucket Fried Crispy Chicken. Die beelden gaan het vast goed doen in de buurt whatsapp.

Kortom, de sfeer is hier uitstekend. Hopelijk vermaak je je daar ook. En mochten jullie ook kippen nemen, luister naar hem en niet naar haar!

Kippenkus, papa