Nou Mel, ik hoop dat er nog genoeg ruimte is om op deze server ook enkele foto’s te kunnen plaatsen. Ik weet niet of het nog wel past naast die sh*tload hoeveelheid foto’s waar jij ons mee overstelpt. Ook als ik hier over straat loop wordt ik met regelmaat aangesproken dat de mensen zo onder de indruk zijn van de omgeving waar jij je in mag begeven. De schitterende natuur, de paardrijritjes, de nabije omgeving en de vele dorpjes die je bezoekt. Dus blijf die foto’s vooral plaatsen. Mensen waarderen het echt heel erg!
Hoi ouders,
Nou, het is hier best druk, maar die gekte in Huizeveen is niet te overtreffen. Ik weet niet of ik überhaupt nog naar huis durf te komen met die kippencrisis van jullie! (Pap, ik zou ze trouwens ook gewoon in het hok van Woezel het Dove Demente Konijn doen, want zoals je al zei, ziet en hoort hij niet veel, dus hij merkt het waarschijnlijk niet eens).
En wij hebben sinds vandaag ook kippen, twee kleintjes. Al vermoed ik dat de overlevingskansen wat lager liggen hier in Frankrijk, want de kippen van de vorige eigenaren zijn volgens mij allemaal vermoord door een vos. Tja, hopen dat die ondertussen een half jaar verhuisd is naar Nederland ofzo, want dat hok van Woezel komt hij niet in. Er is hier ook een mooi hok voor ze klaar gemaakt, totdat de kippen groot genoeg zijn om bij de geiten, het schaapje en Knorretje (het varken) rond te scharrelen.
Ik vind de namen Lot, Coco, Glory en Frodo ook erg divers, maar als ik suggesties moet gaan geven, heb ik wel meer details nodig. Wie is het zielige naamloze kipje? Als het een grijze is, stem ik op Gollem als laatste naam.
Waar ik verder mee bezig ben? Ik vecht een zware strijd. Ik noem het Het Ultimate Dilemma. Elke dag weer, wordt ik ermee geconfronteerd. Kies ik voor eten (En dan niet zomaar eten he, ik heb het over sticky toffee pudding, DE Sticky Toffee Pudding, pap!), of wil ik (net zoals papa tegenwoordig) proberen de aarde in de juiste baan te houden als ik iedere de ochtend uit bed spring? Gelukkig is er hier genoeg werk (en dus beweging) te krijgen, dus ik denk dat ik er wel een goede balans in kan vinden.
Maarja, ik ga met spoed naar beneden, want het is namelijk al 10:30 geweest en de dieren zullen vast trek hebben ondertussen. (En ik ook…)
Kusjes, knuffels, kipjes,
Mel
Mel, we weten ondertussen wel over je vader dat hij een blije mopperkont is. Oftewel, hij is pas echt gelukkig als hij lekker aan het mopperen is. Nou, goed nieuws, papa is heel gelukkig!
Even iets rechtzetten. In het vorige blogbericht van je moeder begint ze met ‘Blije kippenpapa’, hierin beticht ze mij dat ik net zo blij met de kipjes zou zijn als die twee stuiterballen. Maar dat is uiteraard niet het geval. Er wordt hier gewoon niet naar me geluisterd. Ik dacht dat ik het minder zwaar zou krijgen met tijdelijk een vrouw minder in huis, maar dat viel even tegen.
Mel, heb je je vaders uitgebreide relaas over de aanschaf van onze allerschattigste nieuwe kippetjes al gelezen? Nou, ik wel. En weet je? Ik geloof dat hij er net zo gelukkig mee is als je zusje en ik. Hij is druk in de weer met nieuwe computer-camera-systemen zodat hij geen seconde hoeft te missen van wat onze dames de hele dag door aan het doen zijn. En ook de nacht wil hij niet missen, want uiteraard komt er ook een infraroodcamera in het nachthok. Hij is zo blij als een kind met kippen, zullen we maar zeggen 🙂
Na maanden van plannen, ontwerpen, vergunningsaanvragen, buurtoverleg, investeerders zoeken en niet te vergeten heel veel aan je moeders hoofd zeuren is het dan zover. We hebben (weer) kippen. Nou ja, kippen is op dit moment nog een groot woord. Ik denk dat letterlijk de kop van dit bericht groter is dan de kippen. Maar laten we nog even een paar stappen terug gaan.
Ja, Mel. Aangezien jij het te druk hebt met werken, en wij ook, is het hier een beetje stil. Dat kan natuurlijk niet voor alle achterblijvers die het zonder jouw stralende aanwezigheid moeten doen. Want voor je het vergeet… ‘Uit het oog, uit het hart‘.
Nou Mel, goed nieuws. De Tesla gaat er nu toch snel aankomen denk ik. We zijn nog maar een paar weken onderweg en we zijn blijkbaar al een inspiratie bron voor Songfestival artiesten.
En niet zomaar één, nee de Oostenrijkse inzending. Toch een land dat al twee keer heeft gewonnen, waarvan één keer door een vrouw met een baard 😳. Het zou zo maar de derde keer kunnen worden (alhoewel ook Finland hem kan gaan winnen), maar ik wijk af.
Oostenrijk dus, gewoon de opening van het songfestival 2023 en heb je de titel al gezien. “Who The Hell Is Edgar?“. Nou, als dat geen hit wordt… ik weet in ieder geval wel wat mijn nieuwe ringtone gaat worden van mijn telefoon!
En daar was dan het echte grote moment. We moesten na 9 dagen Frankrijk verlaten. Ik denk op zich dat de Fransen daar wel erg blij mee waren. Ik dacht dat ik er ook blij van zou zijn, want ik moet eerlijk bekennen dat ik toch een beetje stiekem verliefd ben geworden op Frankrijk. Dat komt uiteraard door het eten, de gastvrijheid en het feit dat ik geen enkele Fransoos heb hoeven aan te spreken. Ik denk als dat laatste wel zo was geweest dat ik er dan heel anders in had gezeten.
Hoi pap,
Terwijl ik dit schrijf, zitten jullie nog in de auto onderweg naar Nederland. Deze keer was het afscheid iets zwaarder, al deed het me wel denken aan ons eerste afscheid aangezien zuslief me weer opnieuw heeft ondergesmeerd met snottebellen, maar goed, dat is ook wel weer te begrijpen.