Ja, lekker dan. Wordt er zondag een nieuwsbrief verzonden naar alle onze 5 leden, waaronder ons gezin zelf, zal het een lege nieuwsbrief zijn omdat we gewoon niets geschreven hebben deze week. Dat kan dus niet. Dus laat ik de zware taak maar weer op me nemen om hier iets neer te zetten.
Terwijl ik dit schrijf komen de keukenprinsesjes, waaronder Melody, over het veld met een vol dienblad aangelopen speciaal voor mij met eten. Maar ja, hier in Huize Pipowagen Veen eten we volgens de Nederlandse traditie gewoon om 17.00 uur. En toen heb ik een halve kip opgegeten die we mee hadden gekregen uit de keuken na de lunch, waar ik de andere halve kip ook al had genuttigd, en een beetje rijst, en een paar stokbroodjes, en een paar verschillende Franse kaasjes, en een beker melk en een paar glazen water, en ik zat nog vol van gisterenavond toen we ook zo lekker hadden gegeten. Het probleem is dat ik nog niet leeg ben geweest sinds mijn aankomst hier. Ik had altijd een negatief beeld over Frankrijk. Maar dat eten wat ze hier doen hè… Dat is dus echt wel fijn. Ik snap nog niet hoe het kan dat er niet allemaal van die obesitas Fransozen over straat lopen. Ik weet bijna zeker dat ik echt sinds mijn eerste bezoek hier een kilo of zes ben aangekomen. Als ik weer thuis ben zal ik me wegen, maar ik denk dat ik nog nooit zo zwaar ben geweest. Ik heb officieel als eerste Nederlander een maagband vergroting gerealiseerd.
Laatst belde de aarde al of ik iets minder hard uit bed wilde springen omdat hij bijna uit zijn baan raakte. Straks ga ik even bij de H&M shoppen voor zwangerschapsbroeken ter ondersteuning van die dikke pens van mij.
En terwijl ik dit schrijf met mijn volle pens staat er dus een heet dampend linzen soepje hiervoor mijn (verstopte neus, dankjewel Nienke voor de verkoudheid) binnen te dringen en mij over te halen om op te eten. En ik zit echt zo ongelooflijk vol. Maar ja, die geur he. Dus ik eet tijdens het typen dat soepje op. En daarnaast staat er dus een bord met een of ander lokaal gerecht. Dat is zo machtig dat de wielen van onze pipowagen opnieuw opgepompt moeten worden nadat het hier op tafel is binnengebracht. Het is iets met aardappel puree, vermengd met kaas en knoflook. En lekker dat het is! Het grote voordeel is dat ik het niet hoef te kauwen, dus mijn hersenen zullen het niet door hebben dat ik het aan het eten ben. En mijn maag is inmiddels zo opgerekt dat het vast wel past.
En dan heb ik het nog niet gehad over dat stukje vlees wat er naast ligt…. Smikkel smakkel smul…
Maar ja, ik wilde het dus helemaal niet over het eten hebben totdat jullie aan kwamen lopen. Ik wilde gewoon even aan het thuisfront laten weten dat het hier harstikke gezellig is, je keihard aan het werk bent, het heel gezellig hebt met je nieuwe adoptieouders en je zussen en dat we heerlijk nog even in het zuiden van Frankrijk zijn geweest waar er een zon was met meer dan 25 graden, en dat we hier nu ook aan het zwembad hebben gelegen, we ons elke dag in moeten smeren met zonnebrandcrème (waarbij ik steeds meer moet gebruiken om die hele buik van me in te kunnen smeren), en dat we bijna naar huis toe gaan. Want ja, ik hoef nu eigenlijk niets aan jou te schrijven omdat er elkaar nu nog elke dag zien.
Maar daar komt dus vanaf maandag verandering in. Eerst nog even de verjaardag van je zusje hier vieren zondag en dan gaan we je een tijdje moeten missen. Maar wat we tot nu toe hebben gezien ga jij hier hele leuke en vooral gezellige maanden hebben. En ik. Ik kijk even hoeveel vrije dagen ik nog heb de komende maanden. Hoe zitten jullie met de boekingen rond hemelvaart?
Dikke (letterlijk en figuurlijk) kus,
Papa
