Oké, genoeg over Parijs (eigenlijk ook al meer dan genoeg over dat hele Frankrijk), maar wat valt er verder nog te vertellen. Zowel mama als ik hebben een breakdown gehad. Je moeder begon spontaan te huilen, iets over blijdschap dat ze jou ging zien ofzo… ik had een instortmoment toen we Parijs verlieten. Ken je dat fragment uit Lord of the Rings …

…dat Frodo wordt achterna gezeten door die grote spin en dan wordt geprikt, al dat schuim uit zijn bek loopt, hij groen kleurt en dan wordt ingepakt in een vies web. Dat is hoe ik me voelde in Parijs. En ja, uiteindelijk had ik het weer overleefd en toen werd ik wat emotioneel. En dat geeft niet, mannen mogen hun emotie best zo nu en dan tonen, we zijn geen wezens van staal (behalve superman). Misschien kan je me wel als studieobject gebruiken voor je studie psychologie.

Frankrijk is groot, echt groot. Je kan er uren rijden zonder aan het einde te komen. Maar op een gegeven moment moet je ook tanken. Nu kan je dat op meerdere plekken doen. Langs de tolweg (tot 0,30 cent per liter duurder) of iets verder weg van de tolweg. We hebben beide varianten voor u uitgeprobeerd. Behalve de Shell, daar pissen we op. Nee letterlijk, die gebruiken we alleen als toiletstop.

De stopplaatsen zijn over het algemeen druk, maar wel goed verzorgd. Voorafgaand staan er bordjes met waar je kunt parkeren, alleen zijn ze op sommige plaatsen een soort van vergeten parkeerplaatsen aan te leggen, dus voordat je er erg in hebt rijd je weer op een of andere Route de verder de zon op zoeken. En dan moet je weer 25 kilometer doorrijden.
Maar zo zijn er stopplaatsen met alleen een toiletgebouw maar ook stopplaasten met een Burger King, Starbucks, tankshop én toileten. En dus dure tankstations, ja, agh. Dat overlopende naar de engelse zogenaamde we-zijn-zo-duurzaam-met-het-vullen-van-onze-zakken-Shell moet toch ergens zijn miljarden winst vandaan halen.

Dus nee, de Shell slaan we heel doelbewust over en dat geeft niet. Er zijn legio alternatieven. De tankstations langs de snelweg kan je allemaal gewoon met de pin bedienen, sommige kan je zelfs op Nederlands instellen. Dus je hoeft geen woord Frans te spreken. Maar hoe zit het dan bij die tankstations die wat verder van de weg af liggen (of ben jij zo’n gelukkig iemand die een Tesla bezit, ja, dan heb je hier niet zo’n last van), of die je aan het einde van je route in een van de dorpjes tegenkomt. Nou, één tip. Doe het gewoon niet. We hebben er drie voor je getest.

De eerste had een pinapparaat maar die was buiten dienst en kon je dus old fashioned way naar binnen lopen en zeggen dat je …. ik heb geen idee wat ik zou moeten zeggen, dus gaspedaal ingetrapt en snel doorgereden. Nog wel even in zijn achteruit om mama in te laten stappen.

Nummer 2, van afstand zag het er goed uit. Een pin gelegenheid aan de pomp. Maar waarom zat er dan zo’n vrouw in een hokje. Nou, om de menselijke pin te spelen. Je kon daar dus pompen, met je bonnetje naar het volgende raam rijden, in je beste Frans een gezellig gesprek aangaan en afrekenen en je weg vervolgen. Kortom, nee dank je. In zijn achteruit, over de stoeprand, een deel tegen het verkeer in om bij de eerstvolgende rotonde de route weer te vervolgen.

Nummer 3, niet alleen onze laatste hoop, ook de tank zijn laatste hoop. Want er zat nog in voor een kilometer of 50 en volgens de navigatie zaten we op 40 kilometer afstand van onze eindbestemming. En ja hoor, bij deze supermarkt kon je gewoon pinnen. En dat voor 0,30 cent goedkoper (per liter) dan bij de tolwegen. Dus hou je van avontuur, dan zit je gebeiteld in Frankrijk!

Dus gas op de pedalen, we zijn er bijna mel!