En dan komt de dag toch echt in zicht… het uitzwaaifeestje staat gepland, de koffer wordt langzaam maar zeker ingepakt en ik ga het toch onder ogen moeten komen. Dochterlief gaat voor een hele poos naar Frankrijk! Het is niet meer te ontkennen, ik kan niet meer net doen alsof het niet zo is, nee… ik zal de waarheid moeten erkennen en daadwerkelijk in actie moeten komen. 

Het eerste waarmee ik de waarheid onder ogen ga zien is met shoptherapie. Dit is een heel belangrijk onderdeel van de emotionele verwerking van het uit huis gaan van een kind. En ja hoor, ik voel me hierna meteen een stuk beter! Als ik dan toch iets te verwerken heb, dan maar beter in stijl! 

Het tweede waarmee ik in actie kom is met boodschappen doen; wijn, chocolade, je kent het wel… allemaal heel belangrijk om jezelf therapeutisch verantwoord mee te troosten. Al twijfel ik nog een beetje of ik me hiervan echt beter zal gaan voelen? Ach maakt niet uit, kortetermijndenken is in deze dagen mijn beste redding! 

De derde stap is films kijken over moeders en dochters. En series. En nog meer films. Deze stap is eventueel te combineren met de chocolade of wijn uit de vorige stap, dat is wel zo efficiënt. Dit is heel therapeutisch omdat ik dan nóg dieper duik in het thema moeder-dochter. Kan toch alleen maar helend zijn in deze situatie? 

De vierde stap is heel druk bezig zijn met vanalles en nogwat. En bezig blijven. Dit heet ook wel bezigheidstherapie. En vooral niet stoppen, want dan ga je aan van alles denken en ook van alles voelen en dat kan nooit gezond zijn in deze toestand. 

Zo zie je maar, ik ben als moeder zeer verantwoord bezig met het tijdelijk-uit-huis-gaan van dochterlief. Ik ben het nu al aan het verwerken. Gaat hartstikke goed zo!