Zonder het te weten had ik blijkbaar wat extra features op mijn tv. Had ja. Want hoewel het 3D effect realistisch was (vuurwerk kon ik letterlijk aanraken) zat er blijkbaar ook een geurmodule in (die typische verbrande elektronica geur deed verspreiden). Nee, ik ben er nu zeker van dat alle elektrische apparaten op rook werken. Zodra de rook eruit was deed hij het echt niet meer. Kortom, mijn tv vond het hoognodig tijd om er tussenuit te stappen. Beetje jammer dat dit net gebeurde nadat hij uit de garantie was. Dat gaat een hele leuke discussie worden tussen mij en de tv verkoper. En mocht de tv verkoper besluiten om lastig te doen, dan gaat u daar in de volgende editie van mee genieten.

Vond ik het vervelend dat de tv ermee stopte. Eerlijk gezegd kan ik het wel begrijpen. 

Echt ik deel zijn frustraties ook dat boeren heel slecht zijn in het vinden van vrouwen. Of dat heel Nederland voor de vierhonderd-vijf-en-tachtigste-keer op zoek is naar een talent en dat zelfs uitgerangeerde artiesten mee gaan doen om hun carrière uit het slop te halen. Om nog maar niet beginnen over het echte monster van Hilversum, Patty Brard (de vorige twee woorden zijn door iemand anders getypt omdat ik het niet uit kan spreken of opschrijven….blegh). Echt, voer alsjeblieft het kijk en luistergeld in om haar van de buis af te krijgen!

Maar bovenstaande programma’s worden hier niet opgezet. Geloof me, zodra Patty per ongeluk tijdens het zappen voorbij komt, duiken er drie vrouwen bovenop me om te voorkomen dat ik de afstandsbediening door het beeldscherm heen jaag. Eng raar mens. Ze moeten er een aparte kijkwijzer voor invoeren om te waarschuwen wanneer dat mormel op de beeldbuis wordt getoond.

Nee, dat de tv kapot is, daar kan ik wel mee leven. Maar hoe leg je dat de rest van het gezin uit. Hun wereld stort in, alles staat stil, dit worden therapeutische sessies, verveling alom. Dit gaat niet meer goed komen. Dus voorgenomen om de volgende dag maar wat later naar mijn werk te gaan om het voorzichtig tijdens het ontbijt te vermelden. En wat denk je…?…tranen met tuiten, geschreeuw, frustratie, theekopjes vliegen door de woonkamer, gestamp op de grond, vorken die in de eetkamertafel werden geboord, tissues niet aan te slepen. Van die natte vragende oogjes met trillende lipjes. “Pap, je kan hem toch wel weer repareren”, en “Pap, we hebben al het vertrouwen in jouw geweldige kennis en vaardigheden”, “Jij bent echt de meest geweldige papa, pap. Als je hem maakt krijg je van mij een Playstation 4 voor vaderdag”.


Nee, helemaal niets van dit alles?! De reacties tussen het gesmak door van de oudste ‘Oh, ik pak de laptop wel’, gevolgd door de jongste (3 jaar), ‘Ik neem de tebelet’.

Nou, daar zit je dan. Ik hoop maar dat de tv verkoper besluit om niet op mijn eisen in te gaan om hem kosteloos te repareren zodat ik mijn testosteron kan laten gelden en bewijzen dat ik nog wat toegevoegde waarde heb. 

Aan de andere kant, zolang de tv het niet doet hoef ik ook niet bang te zijn dat ik Patty nog voorbij zie komen. Gruwel.

Ik laat het maar even zo.