Lieve dochter!

What. The. Fuck. Je schreef het in je tweede zin van je eerste brief. Nou ja, brief? Kunnen we het wel een brief noemen als we het zo op internet zetten? Maar ik dwaal nu al af. Laten we het maar gewoon een brief noemen.

We waren bij What. The. Fuck. Melody! What. The. Fuck. Ik dacht dat we gewoon

leuke gezellige briefjes naar elkaar gingen sturen op het moment dat je vertrek naar Frankrijk dichtbij zou zijn en als je daar zou zitten. De gehele twee weken. Je moeder gaat nog uit van zes maanden, maar die €100,- weddenschap die je moeder en ik hebben afgesloten ga ik toch echt winnen. (Je zusje heeft trouwens €250,- ingezet op 2,5 maand en de rest van de familie moeten a.s. zaterdag uiterlijk hun geld ingezet hebben, maar dat geheel terzijde). Niet dat ik geen vertrouwen in je heb, absoluut niet, maar je moet ergens op gokken. Maar nu dwaal ik alweer af.

What. The. Fuck. Dat gevoel bekroop me bij elke alinea die ik verder las in je brief. Niets ‘ik ben nu mijn koffer langzaam aan het pakken’ of ‘de zenuwen beginnen een beetje op te komen’ of ‘papa, jij-bent-diegene-die-ik-echt-het-aller-meeste-ga-missen-omdat-je-
mijn-mega-grote-voorbeeld-bent-vanaf-het-moment-vanaf-mijn-geboorte-en-door-alle-levenservaringen-die-je-me-sinds-die-tijd-hebt-gegeven-en-nog-steeds-geeft-je-bent-en-blijft-mijn-
grote-inspiratiebron-en-ik-ga-je-echt-heel-erg-erg-erg-missen’. 

Nee, helemaal niets van dat alles! Daarentegen ga je zo’n beetje terug naar de oerknal en het ontstaan van de mens. Dit gemengd met een sausje waarom spaties de handigste uitvinding zijn sinds het maken van vuur. Gevolgd door een grotere meltdown dan de kernreactor van Tsjernobyl om te eindigen als een levenloos lichaam vermoord door een bij.

Een BIJ!!! Een B. Een I en een J. Zelfs Nicci French of de schrijver van Baantjer, kan even niet op zijn naam komen, zou niet op dat idee komen.

Dus nogmaals What The Fuck. Waar gaan we naar toe met onze brieven? Ik dacht ik ga hier lekker schrijven dat ik ergens half april aan mama vraag waar we eigenlijk dat grote kussen op de bank hebben gelaten dat zo leek op een meisje dat tablet aan het kijken was (moet ik de grap voor je uitleggen of…?…), maar nee. Blijk ik ineens een dochter te hebben die hier een beetje ala Socrates, Schopenhauer en Nietzsche bij elkaar de filosoof uit begint te hangen? (Zocht je misschien nog een vervolgstudie, ik zou die hoek eens bekijken als ik jou was). En anders kun je altijd nog gewoon in het wilde weg een beetje boeken gaan schrijven ofzo. Hé, kijk maar wat je doet. 

Kijk, als ik vooruit kijk naar je vertrek dan denk ik allereerst aan de reis ernaartoe. Hoe we dat in iemand zijn naam moeten gaan doen. Hoe we dit keer door het vierde tolpoortje moeten komen, waarvan de slagboom voor ons gesloten blijft en we met zijn allen in de auto schaapachtig zitten te luisteren naar dat gebrabbel van zo’n chagrijnige muts uit zo’n speakertje wat op haar beste Frans probeert uit te leggen wat we moeten doen. IK PRAAT GEEN FRANS!!!! IK VERSTA GEEN FRANS!!!! IK WEIGER FRANS!!!! Blijkt dus dat je het ticket uit het vorige tolpoortje in het apparaat moet stoppen, net als bij een parkeergarage. Ja, dat hadden ze dus even niet verteld bij de ANWB!

Nu hebben we dus zo’n kastje achter de ruit hangen waarbij we bij alle tolpoortjes zo door zouden mogen rijden en de slagboom automatisch open moet gaan. Nou Melody, als ik je nog een suggestie mag geven in de laatste dagen voor je vertrek. Ik zou nog even heel hard gaan duolingoen en nog wat Franse woordjes leren, want ik verwacht dat we die meermaals nodig gaan hebben tijdens onze trip.

Als jij dat gaat doen, dan ga ik nog even op zoek naar een foto waarbij jij op de bank zit en plaats ik nog een order bij Bedrukjeeigenzitzak.nl en dan heb ik het nog geeneens door dat je straks twee weken weg bent geweest.

Dikke kus!

Papa